Έτσι προστατεύουμε τα Ελληνικά προϊόντα και τις Ελληνικές επιχειρήσεις!

  

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οπωσδήποτε  ο φίλος μου ο Αντρέας Σιδέρης από την Κύπρο που μου  έστειλε αυτό το κείμενο,  που και εγώ το «πείραξα» λίγο,  έχει απόλυτα δίκιο  κατά την άποψή μου και για αυτό υπερθεματίζω και καλώ και όποιον άλλον θέλει και το βρίσκει σκόπιμο, να κάνει τη δική του κοινοποίηση.

Ένα νέο φαινόμενο έχει αρχίσει και εμφανίζεται  στις Η.Π.Α. Στα καλά του καθουμένου, εκεί που κάποιο μαγαζί πάει για κλείσιμο λόγω χρεών, «πέφτει σύρμα» (SMS, FACEBOOK) και «πλακώνει κόσμος» που αρχίζει να αγοράζει ότι βρει μπροστά του. Οι ιδιοκτήτες από άφραγκοι και χρεωμένοι ξεπουλάνε σε μία μέρα και έτσι γλυτώνουν το κλείσιμο! Αυτό για τους ξένους λέγεται κοινωνική αλληλεγγύη.

Στην Ελλάδα, μια χώρα που μεταπολεμικά  όταν άρχισε να αναπτύσσεται, εκεί κάπου στη δεκαετία του ΄60, το φαινόμενο ήταν σύνηθες. Βλέπετε τότε λειτουργούσε η «γειτονιά» και οι αλάνες για τις μικρές ηλικίες. Έκτοτε και σταδιακά, «μαράζωνε» η αλληλεγγύη, μέχρι που στις σημερινές ήμερες έχει εξαφανιστεί.

Μια μικρή αναλαμπή φάνηκε στις αρχές του 2012, όταν τα μνημόνια εξαφάνιζαν βιομηχανίες, βιοτεχνίες, λιανικό εμπόριο, οικογένειες και οι δρόμοι γέμιζαν από καταστήματα με κλειστά λουκέτα και αστέγους.

Τώρα ήρθε ο καιρός, γιατί δεν πάει άλλο, να εφαρμόσουμε και εμείς εδώ αυτό που εφαρμόζεται στην Αμερική.
Κατ' αρχήν :
Στηρίζουμε  τα μικρομάγαζα της γειτονιάς μας. Δεν μπορεί κάτι καλό θα έχουν και αυτά! Γιατί όταν θα τα χρειαστούμε, δεν θα υπάρχουν πια...  Ένα κουτί χρώμα και 10 πρόκες, δεν απαιτούν εκδρομή στο PRAKTIKER ή το LEROY MERLIN....η στο ΙΚΕΑ , μόνο μια βόλτα στο χρωματοπωλείο της γειτονιάς.

Ελληνικά λαχανικά, φρούτα και χυμούς. Αν τα ξένα ήταν τόσο εξαιρετικά καλά, οι ξένοι δεν θα τα έστελναν σε εμάς! (π.χ. Τα ολόλευκα μανιτάρια εισαγωγής είναι περασμένα με λευκαντικό και αντισηπτικό, για να μη μαυρίζουν-ενώ τα Ελληνικά δεν είναι λευκά, αλλά είναι βιολογικά !)

Προτιμάμε Ελληνικά προϊόντα- το χρήμα να μένει στην Ελλάδα και να κάνει κύκλο εδώ και όχι μέσω της τσέπης κάποιου ξένου επιχειρηματία.
Σοκολάτες ΙΟΝ, αναψυκτικά Φλώρινα και ΕΨΑ: Ελληνικότατα & εξαιρετικά.

Μπύρες Βεργίνα, FIX, ZEOS, Πειραϊκή Ζυθοποιία και τόσες άλλες, παράγονται από μικρές ελληνικές φίρμες σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, που έχουν μάλιστα και υπέροχη γεύση.

Η COCA COLA, η PEPSICO ,η jacobs-Παυλίδης , η Barilla-MIΣKO και η Heninger-Amstel δε θα φτωχύνουν! Εντάξει, έχουν και Έλληνες εργαζόμενους, αλλά τα έσοδά των ξένων εταιρειών δεν θα μηδενιστούν κιόλας, όπως συμβαίνει με τις ελληνικές μικρές εταιρείες.

Ο επώνυμος καφές φίλτρου της jacobs,  στην Ολλανδία πωλείται στη μισή τιμή ..... μία συσκευασία φίλτρων καφέ (100 τεμ.) κάνει 75 λεπτά και όχι πάνω από 2 ευρώ.. γι' αυτό αγοράστε καφέ φρεσκοκομμένο από την κάβα της γειτονιάς... ακόμα και χωρίς την ακριβή γεύση, θα είναι πιο φρέσκος!!!

«Τιμωρείστε» ακόμα και τα ακριβά Ελληνικά προϊόντα, όπως πχ  το γιαουρτάκι της ΦΑΓΕ , που στη μεν Ολλανδία πωλείται προς 80 λεπτά, στην Ελλάδα όμως έχει περάσει από χρόνια το 1 ευρώ. Μπορείτε και χωρίς αυτά... τώρα αν πέσει η τιμή του, το ξαναβλέπουμε!
ΑΠΟΡΩ: Πόσο καλύτερο είναι το γάλα της ΔΕΛΤΑ 1 λίτρου (στο χάρτινο κουτί) και στοιχίζει 1,15 ευρώ, ενώ το ΑΓΝΟ έχει μόλις 1,09 ?
Εντάξει , το γάλα του LIDL έχει λιγότερο από ευρώ το λίτρο και λέει ότι είναι Ελληνικό, κάποια ξένα προϊόντα είναι ίσως και λίγο καλύτερα, αλλά είπαμε:
το χρήμα να μένει στην Ελλάδα!

Και προσοχή στα κινέζικα: ό,τι πληρώνεις, παίρνεις. Υπάρχουν ακόμη ηρωικοί βιοτέχνες που ράβουν ελληνικά ρούχα και παπούτσια (boxer) - υποστηρίξτε τους.

Ας οργανωθούμε: Ενημερώνουμε φίλους και γνωστούς για ευκαιρίες!
Στα ψώνια, τη βενζίνη, το γάλα, τα ρούχα, το ψωμί. Επιτέλους, ας φτιάξουμε  για πρώτη φορά μόνοι μας ένα κέικ ή ας τιμήσουμε  το ζαχαροπλαστείο-εργαστήριο  της γωνίας (φρεσκότατο σχεδόν πάντα) και μην πάρουμε το έτοιμο στο super market από μία γερμανική πολυεθνική ....

Ας κυνηγήσουμε  ποιότητα και καλή τιμή. Το δικαιούμαστε  και το αξίζουμε. Δεν μας κάνουν χάρη !
Η κρίση το απαιτεί να είμαστε ενωμένοι, γιατί έτσι μπορούμε καλύτερα !

ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ  ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ.
ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑΣΕΙ ΠΑΤΟ.... ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ....

Πισώπλατα «μαχαίρωσαν» τους συνταξιούχους ακόμα μια φορά. Ντροπή!

Όταν το μαύρο γίνεται άσπρο, τότε εύκολα και τα αναδρομικά των συνταξιούχων που το ΣτΕ τους επιδίκασε,  καρατομούνται πολύ εύκολα και παράνομα παρακρατούνται! Και μόνο το γεγονός ότι από τα μέτρα ευνοούνται 900.000  και ζημιώνονται  1,5 εκατ. συνταξιούχοι, φανερώνει όχι μόνο την αδικία, αλλά και το μέγεθος της αναλγησίας.

Η κυβέρνηση αγνοεί επιδεικτικά την απόφαση του ΣτΕ, «βαφτίζει το κρέας ψάρι», και παράνομα δεν δίνει 2, 5 δις, ευρώ για δώρα και επικουρικές συντάξεις.  Αποτέλεσμα αυτής της τεράστιας αλχημείας είναι οι νέες προσφυγές των συνταξιούχων, που ήδη έχουν αρχίσει και προετοιμάζονται. Νέες αγωνίες, νέες περιπέτειες και ταλαιπωρία και   νέα έξοδα. 

Και δεν φτάνει αυτό το αίσχος, η αναίδεια πάει ακόμη πιο μακριά, αφού  η κυβέρνηση προφασίζεται ότι,  προς χάρη των κουτσουρεμένων  επιστροφών προς τους συνταξιούχους, κόβονται οι εξοπλισμοί των Ενόπλων Δυνάμεων! Και κάνουν το ανήκουστο! Προωθούν τροπολογία, για να μπλοκάρουν μελλοντικές δικαστικές διεκδικήσεις! Τι άλλο θα χρειαστεί να δούμε και να ακούσουμε για να διαπιστωθεί η αναλγησία των κυβερνώντων.

Μπροστά  στην κατάσταση αυτή,  ο ΣΥΡΙΖΑ έχει και αυτός το απύθμενο θράσος να φωνάζει, όταν είναι οι δικοί του οι νόμοι που προκάλεσαν το σημερινό χάος.

Από όλα όσα εφαρμόστηκαν από 2010 μέχρι και σήμερα, αλλά και από όσα προγραμματίζονται για να γίνουν το επόμενο διάστημα, ένα είναι σίγουρο:  Θα εξακολουθήσει ακόμα πιο μεγάλος περιορισμός παντού όπως, στην οικονομία, στα  δικαιώματα των πολιτών και των εργαζομένων, στο φορολογικό πνίξιμο, στην αύξηση των χρεών  πάσης φύσεως, στους απεριόριστους πλειστηριασμούς και στη συνέχιση της πώλησης της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας σε ξένους.

Η αντίδραση και η αντίσταση του κόσμου, είναι η μοναδική διέξοδος από τον μεγάλο κατήφορο που έχει πάρει η χώρα. Πως θα γίνουν όμως  και πως θα διαμορφωθούν οι δυνάμεις της ανατροπής αυτών των καταστάσεων, είναι ένα τεράστιο ζήτημα που η ίδια ή κοινωνία θα  βρει τρόπους να επιβάλλει.

Ούτε Τραμπ, ούτε Μέρκελ. Μπήκε στο παιχνίδι ο Στρατός και λειτούργησε η αποτροπή!

Αποστολόπουλος Απόστολος

Ούτε η Μέρκελ ούτε ο Τραμπ μας έσωσαν από τους Τούρκους στο Καστελλόριζο, όπως τόσο πρόθυμα υποστήριξαν ένια ΜΜΕ γερμανικά, ελληνικά ενώ άλλοι, καθ’ όλα αρμόδιοι, υποστηρίζουν ότι οι Γερμανοί, με τη "μυστική" συνάντηση στο Βερολίνο μας έσωσαν. Εννοούν ότι η ήττα μας ήταν δεδομένη στο Καστελλόριζο οπότε η παράταξη του στόλου με εντολή της κυβέρνησης ήταν στάχτη στα μάτια. Οι "παλληκαριές" του στρατηγού Φλώρου «θα  κάψουμε όποιον πατήσει σε ελληνικό έδαφος» ήταν λόγια του αέρα. Και η απάντηση του Μητσοτάκη στον Τραμπ θα πολεμήσουμε και δεν θα χάσουμε ήταν η απόλυτη αυταπάτη.

Οι Γερμανοί πάντως, βλέποντας τον ελληνικό στόλο στο Καστελλόριζο, το σκέφτηκαν καλά, (το κουβέντιασαν σίγουρα με ΗΠΑ, πιθανόν ενημέρωσαν και τον Πούτιν) και κάλεσαν τις πλευρές να συζητήσουν για να μη φτάσουν τα πράγματα στα άκρα. Τώρα, καθώς φαίνεται, οι ελληνοτουρκικές παρασκηνιακές συζητήσεις συνεχίζονται με το Βερολίνο να μεταφέρει τις απόψεις από τον ένα στον άλλο, υποτίθεται αντικειμενικά, αλλά ποιος κόβει χέρι γι΄ αυτό; ΗΠΑ και Ρωσία δεν θέλουν φασαρίες στο Αιγαίο και μάλιστα χωρίς να είναι σίγουρες για την έκβαση μιας σύγκρουσης που θα αρχίσει (και θα τελειώσει) στη θάλασσα και στον αέρα πριν να προλάβουν να παίξουν ρόλο χερσαίες δυνάμεις.

Οπότε η σύγκρουση θα ήταν τουλάχιστον αμφίρροπη. Υπέρ ποίου, λοιπόν, έγινε η γερμανική παρέμβαση; Εμείς, λοιπόν, κάναμε την αποτροπή και κανείς άλλος δεν μας έσωσε, πλην του εαυτού μας. Και για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, τα εύσημα πάνε στην κυβέρνηση και προσωπικά στον Μητσοτάκη, γιατί ο πρωθυπουργός παίρνει τις τελικές αποφάσεις, κατά το Σύνταγμα. Αν ήμασταν χαλαροί, διστακτικοί, αμφιρρέποντες, οι Τούρκοι θα σάρωναν όχι μόνο το Καστελλόριζο αλλά και ότι άλλο στο δρόμο τους και οι ξένοι θα έχυναν τζάμπα κροκοδείλια δάκρυα. Αυτή είναι η καλή πλευρά του νομίσματος. Υπάρχει και η άλλη.

Από τον αποτροπή στον κατευνασμό

Το ερώτημα είναι αν πίσω από τη άμυνα που αντιτάχθηκε προ εβδομάδων στον Έβρο και τώρα στο Καστελλόριζο η διάθεση για ασύμμετρο συμβιβασμό εξακολουθεί να κατευθύνει το σκεπτικό ορισμένων τουλάχιστον από τους κρατούντες. Τα αιτήματα των Τούρκων έχουν διατυπωθεί πολύ πριν από τον Ερντογάν και παραμένουν σταθερά, διότι είναι απόρροια μελέτης για το ποια είναι τα πάγια συμφέροντα της χώρας σε βάθος χρόνου. Το τουρκικό κράτος, υπερβαίνει τον κεμαλισμό και τον Ερντογάν, λειτουργεί σοβαρά και με στρατηγική.

Για παράδειγμα, οι Τούρκοι ζητούν αποστρατικοποίηση νησιών, κατοικημένων και άλλων, όχι τώρα αλλά ήδη από την εποχή της τουρκοκρατίας, όπως οι Φούρνοι-από όπου και η καταγωγή της μητέρας μου. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έλυσε το πρόβλημα του εξοπλισμού των νησιών με τρεις λέξεις, όταν το έθεταν οι Τούρκοι, απαντώντας τους: «Είναι θέμα Άμυνας». Και σιώπησαν. Δεδομένου ότι ο ΟΗΕ αναγνωρίζει ότι το «αμύνεσθαι περί πάτρης» δεν είναι απλώς ένας οιωνός αλλά είναι επιταγή που υπερέχει κάθε άλλης.

Έως ότου ο Σημίτης τους αναγνώρισε "συμφέροντα στο Αιγαίο". Σήμερα, λοιπόν, ποιος θα πει στους νησιώτες ότι το κράτος αποσύρει την προστασία των Ενόπλων Δυνάμεων αφήνοντας έρμαια τους Φούρνους και τα άλλα νησιά; Διότι σημασία δεν έχει ούτε ο οπλισμός ούτε ο αριθμός των στρατιωτών αλλά η παρουσία τους ως εκπροσώπων του ελληνικού κράτους. Αλλιώς από τις όποιες και όσες δικαιολογίες ειπωθούν το μόνο που θα μείνει είναι το όνειδος. Η Τουρκία ενδιαφέρεται, σε πρώτη φάση, να αποκτήσει πρόσβαση στο Αιγαίο και όχι να προκαλέσει επιτιθέμενη τώρα σε κατοικημένα νησιά.

Η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, στην οποία Διευθυντής είναι ο έγκριτος δημοσιογράφος Μ. Κοττάκης γνωστός και για τη βιογραφία του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, ανέφερε σε εκτενές ρεπορτάζ τα τουρκικά αιτήματα και τις ελληνικές αντιδράσεις προσφέροντας μια ιδέα του πως βλέπουν το θέμα οι διάφοροι παράγοντες της πολιτικής και κομματικής ζωής του τόπου.

Οι γαλλικές φρεγάτες

Ματαιώθηκε η αγορά δυο γαλλικών φρεγατών επειδή, λέει το ρεπορτάζ, έβαλαν βέτο οι Αμερικάνοι αλλά και οι Γερμανοί. Η κυβέρνηση έσπευσε να αιτιολογήσει τη ματαίωση της αγοράς λέγοντας ότι τα λεφτά για τις φρεγάτες τα "έφαγαν" οι συνταξιούχοι επειδή έπρεπε να καλυφθούν οι περικοπές. Το επιχείρημα είναι τουλάχιστον ατυχές, της ντροπής. Και ότι  αυτή η μερίδα ψηφοφόρων θα ευγνωμονεί. Η βλακεία δεν έχει κόμμα. Είναι λαχνός που τον ρίχνει στον τυχερό ο θεός.

Την πρωτοβουλία της ακύρωσης είχε η Ελλάδα αλλά είναι πρόδηλη η αδυναμία της Γαλλίας να αντισταθμίσει τις πιέσεις ΗΠΑ και Γερμανίας. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Είναι η τρίτη. Οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες διέρρευσαν σε (γαλλικά) ΜΜΕ ότι ο Μακρόν  αποπειράθηκε να παίξει αυτόνομο παιχνίδι με τους Κούρδους στη Συρία αλλά οι Αμερικανοί πέταξαν έξω τους Γάλλους και έβαλαν στο παιχνίδι τους Τούρκους. Η δεύτερη φορά είναι ότι οι Τούρκοι (με τις πλάτες των ΗΠΑ) αρνήθηκαν νηοψία όταν γαλλικό πολεμικό πλοίο θέλησε να ερευνήσει το φορτίο τουρκικού πλοίου που μετέφερε παράνομο οπλισμό στη Λιβύη. Η τρίτη φορά ήταν αυτή με τις φρεγάτες.

Υπάρχουν τουλάχιστον τρία συμπεράσματα από τα πρόσφατα ελληνοτουρκικά γεγονότα: Πρώτον πρέπει να απαλλαγούμε από την κομματικοποίηση των πραγμάτων. Δεύτερον να χαράξουμε, επιτέλους, μια στρατηγική(όπως οι Τούρκοι και κάθε σοβαρή χώρα) και να την ακολουθούμε σταθερά. Και τρίτον να γίνει συνείδηση σε κάθε κυβέρνηση ότι τα ενδοτικά παιχνίδια με τα εθνικά θέματα κοστίζουν. Καμιά φορά κοστίζουν ανεπανόρθωτα.

Πόσο θα αντέξει η οικονομία ακόμη; Τα νοικοκυριά πως θα τα βγάλουν πέρα;

Δημήτρης Κυπριώτης

Βασανιστικά τα ερωτήματα και δύσκολες οι απαντήσεις, έστω και αν η κυβέρνηση θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι όλα είναι ελεγχόμενα. Δεν φτάνουν μόνο οι ελπίδες που μοιράζονται απλόχερα και η  υπομονή που ζητείται μέχρι να έρθουν τα δις από την ΕΕ. Η πραγματική οικονομία έχει πάθει καθίζηση, οι  δε εξαγωγές έχουν πάρει την κατηφόρα, όπως και τα έσοδα από τον τουρισμό.

Η αγροτική παραγωγή, είναι για κλάματα, αφού  αυτό το Καλοκαίρι βρίσκεις εύκολα ντομάτες Ολλανδίας, πλάι στις Κρητικές και όταν  κάποιος αναρωτηθεί πως συμβαίνει αυτό,  τότε θα διαπιστώσει, με στοιχεία του 2018, ότι η παραγωγή ντομάτας στην Ολλανδία ήταν 918.000 τόνοι, και στην ηλιόλουστη Ελλάδα 836.000 τόνοι.. Σύμφωνα δε με στοιχεία της FAO του ΟΗΕ, οι Ολλανδοί παράγουν 50,89 κιλά ανά τετραγωνικό μέτρο και οι Έλληνες μόλις και μετά βίας 5,22 κιλά! Δηλαδή οι Ολλανδοί παράγουν 10 φορές περισσότερες ντομάτες ανά τετραγωνικό μέτρο από ότι οι Έλληνες παραγωγοί! Που βρίσκεται η εξήγηση;

Προφανώς στη σταδιακή εγκατάλειψη της πρωτογενούς παραγωγής, με ευθύνη φυσικά του κράτους, στην  ασύμφορη πολιτική τιμών εμπορίας και πρώτων  υλών  για τον παραγωγό, στις  ντιρεκτίβες της ΕΕ, που απαξιώνουν την ελληνική παραγωγή υπέρ άλλων επιλογών και σε πολλά άλλα.

Και αντί να διορθώνονται όλα αυτά με άλλες πολιτικές, πέρα από αυτές που εφαρμόζονται  σε επιταγή της ΕΕ,  όλες οι κυβερνήσεις,  την τελευταία 10ετία τουλάχιστον,  συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο, ενώ ταυτόχρονα  φουσκώνουν  με ψεύτικες ελπίδες την Ελληνική Οικογένεια, το Βιοτέχνη, τον Επαγγελματία, το  Γεωργό και τον Κτηνοτρόφο. Είναι προφανές ότι κάτι άλλο χρειάζεται, για να μπορέσουν να αναπνεύσουν όλοι, κράτος και πολίτες! Γιατί, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση με τους ίδιους ρυθμούς και με τους ίδιους κανόνες, τότε  κανείς δεν θα μπορεί να εγγυηθεί για το μέλλον της χώρας, χωρίς να συνυπολογίζονται  οι  κίνδυνοι που προέρχονται από την κρισιμότητα και το χειρισμό των Εθνικών μας θεμάτων.

Αμερικανικό ινστιτούτο: "Οι ΗΠΑ δεν θα είχαν άλλη επιλογή από το να εναντιωθούν στον ισχυρισμό της Ελλάδας για το Καστελόριζο"

Σημείωση: Οι πιέσεις για να γίνει διάλογος με την Τουρκία, μπορεί να ασκείται με διάφορες μορφές. Μία από αυτές  ίσως είναι και τα κατά καιρούς σενάρια των διαφόρων Ινστιτούτων(Think Tanks )διεθνών αλλά και εγχώριων(ειδικά αυτών). Ας το παρακολουθήσουμε.   

https://globalsecurityreview.com/kastellorizo-key-to-turkish-greek-ambitions-eastern-mediterranean/

Αμερικανικό Ινστιτούτο προειδοποιεί την Ελλάδα για τις πιθανές κινήσεις του Ερντογάν και το σχέδιο στοχοποίησης του συμπλέγματος του Καστελόριζου, καθώς η απώλειά του σε μια πιθανή σύγκρουση, θα σηματοδοτήσει το τέλος κάθε σεναρίου οριοθέτησης ΑΟΖ με Κύπρο και Αίγυπτο. 

"Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αντιμετωπίζουν ένα όλο και πιο περίπλοκο επιχειρησιακό περιβάλλον. Η Αθήνα βρίσκεται σε μια ολοένα και πιο εχθρική περιοχή, γεμάτη με επιθετικούς γείτονες, όπως η Τουρκία, και αυξανόμενο ενδιαφέρον από τις μεγάλες δυνάμεις, ιδιαίτερα από την Κίνα και τη Ρωσία. Παρά την κοινή συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας έχουν υποβαθμιστεί σημαντικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων 40 ετών, με ενεργές διαμάχες στην Κύπρο, στο Αιγαίο Πέλαγος και την Ανατολική Μεσόγειο. Η διατλαντική εταιρική σχέση ασφάλειας λυγίζει, υπό το βάρος των ανταγωνιστικών εθνικών συμφερόντων των κρατών μελών της", αναφέρει το αμερικανικό Think Tank, και συνεχίζει:

"Σε αυτό το νέο γεωπολιτικό περιβάλλον, οι ελληνικές ΕΔ υστερούν όσον αφορά το μέγεθος, τις στρατιωτικές δυνατότητες και την τεχνολογία, και για αυτό παραθέτουμε ένα σενάριο όπου η Τουρκία αποφασίζει να ενεργήσει επί των εδαφικών της διεκδικήσεων στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου".

Με φανερή τη χαμηλή εκτίμηση στις ικανότητες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, παρόλο που οι επιχειρησιακές δυνατότητές τους έχουν ξεχωρίσει όπου έχει απαιτηθεί, το Global Security Review παρουσιάζει ένα σενάριο υλοποίησης του σχεδίου Ερντογάν στο επόμενο διάστημα.

Αναλυτικά οι φάσεις της ελληνοτουρκικής κρίσης:

Μεγάλα τα ερωτηματικά από το μυστικό διάλογο με την Τουρκία

Δημήτρης Κυπριώτης 

Με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, έστω και αν οι πληροφορίες που διαρρέουν είναι ελάχιστες, είναι ολοφάνερο ότι οι Γερμανοί ήταν αυτοί που πρότειναν το διάλογο μεταξύ των δύο χωρών, Ελλάδας- Τουρκίας.

Όμως τα ερωτηματικά που αιωρούνται στο διάλογο αυτό είναι πολλά και είναι αμφίβολο αν ποτέ απαντηθούν με ειλικρίνεια, αφού θα καλύπτονται από  το πέπλο της μυστικής διπλωματίας.

Παρά ταύτα όμως,  θεωρούμε ότι είναι  επιβεβλημένο να μάθουν οι Έλληνες το τι ακριβώς κρύβουν αυτές οι συζητήσεις,  που αποτελούν σίγουρα τον προπομπό επισήμων συζητήσεων που δεν θα αργήσει να πραγματοποιηθεί.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΠΟΥ ΖΗΤΟΎΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

1.      Τι εξετάζει η τριμερής συνάντηση στο Βερολίνο;

2.      Τι ακριβώς συζητάμε με τους Τούρκους;

3.      Ποια είναι η Ημερήσια Διάταξη της συζήτησης και το κυριότερο, ποιος την καθόρισε;

4.      Ποιος κάλεσε την Ελλάδα σε διάλογο και κάτω από τη σκέπη ποιου ακριβώς ξεκίνησε και γίνεται;

5.      Πως και δεχθήκαμε να μπούμε σε διάλογο με τους Τούρκους, δύο μόλις ημέρες μετά την ύβρη Ερντογάν, να μετατρέψει την Αγία Σοφία σε τζαμί;

6.      Πόσο λογικό είναι οι Έλληνες να ενημερώνονται από τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών και όχι από τον Έλληνα ΥΠΕΞ;

7.      Μπορεί αυτός ο διάλογος να είναι προσχηματικός, για να αποφευχθούν να επιβληθούν  μέτρα ενάντια στην Τουρκία;

Για όλα αυτά, ακόμη και περισσότερα,  ίσως να χρειαστεί να περιμένουμε πολύ καιρό για να πάρουμε απαντήσεις από την κυβέρνηση,  αν ποτέ αποφασίσει αυτή  να τις παρουσιάσει ή αν ακολουθήσει την παλιά συνταγή της συσκότισης, που συνήθως επικρατεί  στη διπλωματία .  Ο καιρός θα δείξει….

Αύριο υπογράφεται η ληξιαρχική πράξη ταφής της Πρώτης Κατοικίας!

Φαίνεται ότι έχει έρθει το τέλος για την  προστασία της  α΄ κατοικίας, αφού έχει αποφασιστεί από τους λεγόμενους θεσμούς, τρομάρα μας, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ, ΕΣΜ , να παιχτεί και η  τελευταία παράσταση της συμφωνίας που είχαν με τις τράπεζες,  που έχουν δώσει δάνεια που σχετίζονται με την α΄ κατοικία!   Αύριο πέφτουν οι τελικές υπογραφές!

Θυμίζουμε ότι η προστασία της κατοικίας ισχύει μέχρι το τέλος Ιουλίου βάσει του Νόμου Κατσέλη που είχε πάρει παράταση από το Νόμο Φλαμπουριάρη. Μετά ακολουθούν οι πλειστηριασμοί και ξεκινούν οι τραγωδίες,  αφού οι τράπεζες θα μπορούν να πουλήσουν την πρώτη κατοικία!

Μπροστά με το λάβαρο η ΞΑΦΑ!

Ποιος συμπλέει με το ΔΝΤ, εναντίον της προστασίας της α΄ κατοικίας; Το βρήκατε,  η Μιράντα Ξαφά, που με ευχαρίστηση και μεγάλη ικανοποίηση,  γραφεί σε άρθρο της «Ευτυχώς το Eurogroup δήλωσε την αποφασιστικότητα του να μην επιτρέψει , ακόμα και στις ειδικές συνθήκες της πανδημίας, την παράταση του προστατευτικού πλαισίου για την α' κατοικία!»

Της χρειάζονται, ναι ή όχι  φάσκελα και μάλιστα πολύ μεγάλα;

Όχι δεν είναι δυνατόν η αντιστροφή της πραγματικότητας να γίνεται ακόμη και με την αναθεώρηση της πρόσφατης Ιστορίας μας; Αυτό είναι ΚΑΤΑΝΤΙΑ

Δημήτρης Κυπριώτης

Φαίνεται ότι τελικά ανεχόμαστε ως λαός πάρα πολλά και δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά το γεγονός ότι,  οι αυτουργοί του εθνικού εγκλήματος της υπαγωγής της χώρας μας στο καθεστώς των Μνημονίων, μπορούν ασύστολα να αυτοδιαφημίζονται και  ως «οι σωτήρες της χώρας» !

 Αυτό είναι κατάντια!

Επίσης την ίδια στιγμή ο ενδοτισμός αποτελεί πλέον  πολύ δημοφιλή ιδεολογία σε ένα τμήμα της αυτοαποκαλούμενης και ως ελίτ, ώστε να παρουσιάζεται ως «ωφέλιμη  η ντροπή των Ιμίων» και για αυτό βρίσκουν ευκαιρία να ξαναζεσταίνονται και να μνημονεύονται πράξεις που προσπάθησαν να περάσουν ανθελληνικά σχέδια τύπου Ανάν, ως «χαμένες ευκαιρίες» για τον Ελληνισμό!

Αυτό είναι κατάντια!

Κάτι παρόμοιο με τα παραπάνω,  έγινε σε άρθρο που υπογράφει ο Μ. Μήτσου στην εφημερίδα «Τα Νέα» την Πέμπτη 9 Ιουλίου, όπου ο υπόψη χωρίς καμία εντροπή,  υβρίζει μετά θάνατον τον αξέχαστο και ηρωικό ηγέτη, έκτοτε αναζητείται ο επόμενος , πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσο  Παπαδόπουλο, επειδή απέρριψε με τη ψήφο του Κυπριακού Ελληνισμού, τη «χαμένη ευκαιρία» του εθνοδιαλυτικού Σχεδίου Ανάν!

Αυτήν την κρίσιμη για τον Ελληνισμό περίοδο, πιστεύουν οι πάσης φύσεως μνημονιακοί, εθνομηδενιστές, ανανιστές και οι έτοιμοι της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Τουρκία, που τους παρακολουθούμε εδώ και καιρό να μιλάνε και να γράφουν, για να επιφέρουν το τελειωτικό κτύπημα στην Ελλάδα, με την εγκαθίδρυση μιας πραγματικότητας, στηριγμένης  στην αναθεώρηση της Ιστορίας μας.

Είναι όμως ολοφάνερο, ότι όσες ύπουλες προσπάθειες και αν κάνουν , ο λαός δεν πρόκειται να τους  επιτρέψει  να ολοκληρώσουν το σκοπό τους, γιατί πολύ απλά ο λαός δεν είναι σαν τα μούτρα τους και δεν σκέφτεται με τον τρόπο το δικό τους!

Η κατάντια ανήκει μόνο σε αυτούς!

Η Ελλάδα σπρώχνεται βίαια σε διάλογο με την Τουρκία και την ίδια στιγμή…

Όλοι  βλέπουμε  τον τελευταίο καιρό, ότι τα δύο «μεγάλα» πολιτικά κόμματα  έχουν ανοίξει ένα βούρκο που όλο και μεγαλώνει, συμπαρασύροντας όμως και όλη τη χώρα στον κίνδυνο να μετατραπεί σε έναν απέραντο στάβλο, τη στιγμή όμως που οι περιστάσεις επιβάλλουν να γίνονται διαφορετικές κινήσεις, για τη  διαμόρφωση Εθνικής Στρατηγικής απέναντι στα σχέδια που απεργάζεται η Τουρκία

.

Και στον ελληνοτουρκικό διάλογο, αν αποφασιστεί να προσέλθει η Ελλάδα, τότε πρέπει να εγκαταλειφτεί το υπάρχον τοξικό κλίμα και να αντικατασταθεί  Ενιαία πατριωτική γραμμή, που να συνοψίζεται ότι:

Η Ελλάδα προσέρχεται σε διάλογο με την Τουρκία, αφού προηγουμένως:

1. Εγκαταλείψει  το συγκρουσιακό κλίμα  απέναντι στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

2. Η Ελλάδα συζητά ΜΟΝΟ  για την οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας και των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο, με βάσει το Διεθνές Δίκαιο

3. Η Ιστορία της Ελλάδας αποτελεί το μέγιστο κυριαρχικό της δικαίωμα!

Για να δούμε τι θα δούμε επιτέλους με την οικονομική ενίσχυση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης

Δημήτρης Κυπριώτης

Τελικά τι ακριβώς θα γίνει με το θέμα της ενίσχυσης των Ευρωπαϊκών χωρών από το Ταμείο Ανάκαμψης, κανείς ακόμη δεν ξέρει , αν και η κυβέρνηση στην αναγγελία του, θα ενθυμίστε ότι,  πανηγύριζε για τα δις ευρώ που θα μας …..χάριζαν οι  λεγόμενοι και «Θεσμοί».

Θα πείτε βέβαια ότι αυτό δεν κάνουν όλες οι κυβερνήσεις; Και δεν θα έχετε άδικο. Πανηγυρίζουν προκαταβολικά, φουσκώνουν με ελπίδα τα μυαλά του κόσμου και μετά, ποιος να θυμάται τι είπαν και τι έκαναν;  Κοροϊδία στην κοροϊδία,  πάνω από 10 συνεχή χρόνια τώρα.

Και ο κόσμος; Άλλοι είναι ευχαριστημένοι αρκεί το κόμμα τους  να είναι στην εξουσία. Άλλοι ομοίως επειδή το δικό τους κόμμα προσπαθεί να  γίνει η επόμενη κυβέρνηση και άλλοι, λιγότεροι, είναι ικανοποιημένοι από το μικρό τους  κόμμα που είναι συνεπές και,  δεν βαριέσαι. Και φυσικά και ο υπόλοιπος κόσμος που δεν είναι στις  κατηγορίες  αυτές, αλλά και άλλοι που είναι στις παραπάνω κατηγορίες, όλοι μαζί περιμένουν…. .την εξ ύψους βοήθεια, που όμως δεν έρχεται γιατί τελικά όλοι χρειάζονται να δώσουν ένα κοινόν αγώνα, εκεί  που ενώνονται οι κοινές τους επιδιώξεις και τα κοινά τους συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις άλλων ξένων με αυτούς.

Και η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ, τι έχει να περιμένει;

Τώρα από την αναμονή αυτή που αναφέραμε αρχικά, μήπως  θα βγει κερδισμένος άραγε ο λαός, η Νέα Γενιά  ή και πάλι θα πέσουμε στα ίδια και στα ίδια;

Αλλά τι λέω τώρα; Το σύστημα, το σύστημα να είναι καλά γιατί αυτό κερδίζει!

 Πάντα; ότι πει ο...λαός!

Να που τώρα που οι Γερμανοί της Fraport ζητάνε και τα …ρέστα!

Όταν οι Ελληνικές κυβερνήσεις των μνημονίων, υπέγραφαν τη σύμβαση παραχώρησης των ελληνικών αεροδρομίων στην γερμανική, κρατική παρακαλώ, εταιρεία FRAPORT, συμφωνούσαν τότε και σε διεκδικήσεις τους , που στηρίζονται στους όρους που προβλέπουν  την «κατανομή κινδύνων»!

Έτσι λοιπόν η γερμανική εταιρεία κάνοντας χρήση αυτού του όρου, ΖΗΤΑΕΙ από το Ελληνικό Δημόσιο 175 εκατομμύρια ευρώ, που αντιστοιχούν στις απώλειες του εξαμήνου από το κλείσιμο των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, λόγω του lockdown και την επαναλειτουργία τους από την περασμένη εβδομάδα!  

Φανταστείτε τώρα να υπάρξει κλείσιμο των αεροδρομίων, λόγω άλλης εθνικής ανάγκης, πχ  «θερμού επεισοδίου» στο Αιγαίο και οι Γερμανοί να νομιμοποιούνται να  ζητήσουν αποζημίωση! Εκεί φτάσαμε ως Κράτος και μετά, θέλουμε να μας παίρνουν  στα σοβαρά; Αν είναι δυνατόν!

ΣΚΗΝΙΚΟ ΣΥΜΠΛΟΚΗΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ «ΓΕΦΥΡΑ»

«Επιστρέφω στην πραγματικότητα. Δυστυχώς αυτή είναι η εικόνα της χώρας σήμερα. Έτσι έχουν τα πράγματα. Επιβαίνουμε στο ίδιο σκάφος, αλλά καθένας κοιτάζει αλλού. Νομίζουμε ότι έχουμε την πολυτέλεια της επίλυσης λογαριασμών την ώρα που ο άλλος «οπλίζει». Μακάρι να μην έχουμε επεισόδιο. Μακάρι να μη «βρούμε» σε παγόβουνο. Αλλά και το να καταστεί το σκάφος ακυβέρνητο σταδιακά, λάφυρο στα χέρια συμμοριών, πειρατών και τραμπούκων, ούτε αυτό είναι λύση. Άλλη Ελλάδα ονειρευόμαστε.

Από τον Μανώλη Κοττάκη

Αλλά αν θέλουμε να εικονογραφήσουμε με τη φαντασία μας αυτό που συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία σήμερα πρέπει να πάρουμε το ρίσκο. Και να χρησιμοποιήσουμε το συγκεκριμένο παράδειγμα του «Τιτανικού» για να τακτοποιήσουμε τις σκέψεις μας. Όχι για να προβλέψουμε σαν άλλες Κασσάνδρες ότι οδεύουμε με ταχύτητα πάνω στο παγόβουνο, αλλά για να συνειδητοποιήσουμε επιβαίνοντες στο ίδιο σκαρί κάτι τραγικό: Δεν έχουμε αίσθηση συλλογικής μοίρας. Αν βάζαμε λοιπόν σήμερα την πολιτική τάξη, την «ελίτ» και τον λαό σε ένα μεγάλο υπερωκεάνιο να συνυπάρξουν για τις ανάγκες ενός υπερατλαντικού ταξιδιού ή μιας κρουαζιέρας στη Μεσόγειο εν πάση περιπτώσει (ιδού η άσκηση), τι θα διαπιστώναμε άραγε;

Στο σαλόνι νούμερο 1 θα αντικρίζαμε μία υπεράνω ακαδημαϊκή ελίτ (Ροζάκης, Ντόκος, Τσούκαλης, Τσουκαλάς, Ηρακλείδης, Βαλντέν, Χατζής κ.ά.), η οποία παρεμβαίνει κατά καιρούς στον δημόσιο διάλογο για να επιχειρηματολογήσει είτε υπέρ του συμβιβιβασμού με την Τουρκία είτε υπέρ του αναθεωρητισμού στην ελληνική ιστορία. Το μότο της συγκεκριμένης ομάδος είναι «έχουμε άδικο, έχουμε άδικο». Στο σαλόνι νούμερο 2 θα συναντούσαμε μια ομάδα πολιτικών πρόθυμη να υπερασπιστεί τις απόψεις των πεφωτισμένων ακαδημαϊκών αλλά και γενικότερα να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να φανεί αρεστή στους συμμάχους. Πρόκειται για οριζόντια ομάδα που διατρέχει κυβέρνηση και αντιπολίτευση και δεν τη χωρίζει παραμικρή διαφορά. Στο ίδιο μπλοκ ανήκει, παρά τα φαινόμενα.

Άλλος αριστερός, συριζαίος πρώην υπουργός αναλαμβάνει το έργο της υπεράσπισης Ροζάκη με το επιχείρημα ότι όσοι του κάνουν κριτική είναι… ανθρωποφάγοι. Άλλος δεξιός υπουργός παίρνει τόσο απροκάλυπτα το μέρος τρίτης δύναμης ώστε -μέλος της κυβερνήσεως ων- υπογράφει κοινό άρθρο με πρεσβευτή ξένης χώρας και δη των ΗΠΑ σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα. Με συνέπεια να διερωτάται κανείς: ποιος είναι ο προϊστάμενός του, ο πρωθυπουργός ή ο πρεσβευτής;

Η χαρίεσσα ατμόσφαιρα που επικρατεί στα σαλόνια 1 και 2 και στο άνω επίπεδο στην πισίνα (η επιχειρηματική ελίτ απολαμβάνει τα κοκτέιλ της αμέριμνη) δεν συνεχίζεται στο σαλόνι 3. Εκεί μπορεί να συναντήσει κανείς -αν σου επιτρέψουν οι μπράβοι να εισέλθεις- μια διαφορετική κατηγορία ανθρώπων, όλους όσοι κινούνται με θράσος πολύ πέρα από τα όρια του νόμου. Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στο σκοτάδι. Ποινικοί, κατάδικοι, επιχειρηματίες υπεράνω πάσης υποψίας, πολιτικοί, πρόεδροι ΠΑΕ, ολίγοι διεφθαρμένοι δικαστές, άνθρωποι των ΜΜΕ, ολιγάρχες, εργολάβοι, μάνατζερ πολυεθνικών, δήμαρχοι, γραμματείς, φαρισαίοι, εταίροι και εταίρες, όλη η καλή κοινωνία αρνείται να απολαύσει τον πλου και κλεισμένη στο ευρύχωρο σαλόνι 3 συμπλέκεται διαρκώς μεταξύ της επιλύοντας διαφορές. Δεν έχει αφήσει τίποτε όρθιο!

Πριν συμπλακεί φροντίζει να αλληλομαγνητοφωνείται, κοριοί είναι εγκατεστημένοι σε κάθε σημείο αυτού του διαμερίσματος. Με όρους Φαρ Ουέστ και με σχήματα του τύπου «από εδώ οι άγιοι και από εκεί οι αμαρτωλοί», ο αγών μαίνεται αμφίρροπος. Ποιοι οι άγιοι και ποιοι οι αμαρτωλοί δύσκολο να ξεχωρίσεις μέσα στο βαθύ σκοτάδι, βεβαίως, αλλά τι σημασία έχει; Η ατμόσφαιρα μετράει! Είναι δε τόση η μπόχα και η δυσωδία που επικρατεί σε αυτό το σαλόνι ώστε όποιος επισκέπτης του βιάζεται να βροντήξει την πόρτα και να φύγει κρατώντας τη μύτη του. Κάθε απόπειρα να διεισδύσει σε αυτή την ετερόκλητη παρέα άλλωστε είναι μάταιη. Όποιος διανοηθεί να της επισημάνει τις αμαρτίες της εκδιώκεται. Αμαρτία γι’ αυτήν είναι ο νόμος. Ο κόσμος στα αμπάρια τούς πτύει, αλλά εκείνοι νομίζουν ότι ψιχαλίζει.

Σε άλλα διαμερίσματα στην πρύμνη του σκάφους είναι συγκεντρωμένοι οι σιωπηλοί των θεσμών: Έντιμοι πολιτικοί, δεκάδες έντιμοι δικαστές, έντιμοι επιστήμονες, έντιμοι και όχι εξωνημένοι ακαδημαϊκοί, έντιμοι μιντιάρχες, οι οποίοι το έχουν στρώσει στο χαρτάκι εξόριστοι στο πρυμναίο μέρος, δείχνοντας ότι αδιαφορούν. Αλλά δεν αδιαφορούν. Τα μαθαίνουν όλα! Στα κάτω διαμερίσματα του πλοίου, σε καμπίνες ή στα αμπάρια, «λαθραίος» βρίσκεται ο λαός -δικαιούται κρουαζιέρα κι αυτός-, ο οποίος πασχίζει να καταλάβει στέλνοντας κατά καιρούς «πράκτορες» στα άνω διαμερίσματα για να πληροφορηθεί τα εξής: Τι γίνεται στο σαλόνι 1; Στο σαλόνι 2; Στο σαλόνι 3; Στην πρύμνη; Στο μπαρ; Στην πισίνα; Στη γέφυρα; Η ορχήστρα παίζει; Και τα νέα που του φθάνουν την ώρα που στα ραδιόφωνα ακούει ότι η κρουαζιέρα στη Μεσόγειο μπορεί να του βγει ξινή -οι Τούρκοι ψήνουν θερμό επεισόδιο μέσα στον Αύγουστο- δεν του αρέσουν καθόλου. Όχι γι’ αυτά που μαθαίνει ότι συμβαίνουν στα διάφορα δώματα.

Πάντοτε ο λαός ξέρει τι παπούτσι φορά καθείς. Ποιος είναι ο εξωνημένος πράκτωρ, ποιος ο πατριώτης, ποιο το λαμόγιο και ποιος ο «πεντακαθαρίδης». Αυτό που τον ανησυχεί είναι ότι κάποιοι παλεύουν να μετακομίσουν τον ενδοτισμό των σαλονιών 1 και 2 και τις συμπλοκές, τις πιστολιές του σαλονιού 3 στη γέφυρα του πλοίου! Εκεί που βρίσκεται ο καπετάνιος και για την ώρα κρατά σταθερά το τιμόνι. Οι φήμες που φθάνουν στα αμπάρια είναι συγκλονιστικές. Άλλος θέλει να του πάρει το τιμόνι και να κατευθύνει το πλοίο στα διεθνή ύδατα σε μια ατιμωτική συνάντηση με τον Ερντογάν. Άλλος θέλει να πάρει το τιμόνι για να οδηγήσει το πλοίο πάνω στο πλοίο του Ερντογάν, κατά τη λογική τού «αποθανέτω η ψυχή μου». Άλλος δεν ενδιαφέρεται καν ποιος είναι, πού βρίσκεται και τι κάνει ο Ερντογάν και το μόνο που τον νοιάζει είναι το ξεκαθάρισμα των προσωπικών λογαριασμών με τους πολιτικούς εχθρούς του σε μονομαχία σε δήλη ημέρα στο σαλόνι 3. Στο μυαλό του οι εχθροί του Έθνους δεν είναι εκεί έξω, αλλά κυκλοφορούν μεταξύ μας.

Άλλος μπορεί να ρισκάρει ακόμη και την πλοήγηση στα φουρτουνιασμένα νερά των εκλογών, αρκεί να γλιτώσει την καταδίωξη από τους δικαστές. Απίθανο πλήρωμα σκάφους, αίσθηση συλλογικής μοίρας μηδέν, αποστολή μία και μόνη: Η διάσωση του σαρκίου μας. Οι άλλοι ας πάνε να πνιγούν. Το δυστύχημα για τον καπετάνιο του υπερωκεάνιου είναι πως είναι μόνος στη γέφυρα και δεν μπορεί να λείψει λίγο για να κατέβει στα σαλόνια και είτε να επιβάλει την τάξη είτε να αρχίσει να πετά σαβούρα στη θάλασσα κάθε ανθέλληνα, κάθε πράκτορα, κάθε πιστολά, κάθε διεφθαρμένο ώστε να διατηρήσει τον έλεγχο.

Η συν-αρχηγός που όρισε είναι μειωμένης αποδοχής, πτώση δέκα μονάδες στις δημοσκοπήσεις εμφάνισε η αποδοχή της εντός των επιβατών λίγο πριν επιβιβαστεί στο πλοίο. Το δε χειρότερο απ’ όλα είναι το κλίμα που επικρατεί στις καμπίνες, στα αμπάρια και στο πρυμναίο μέρος του πλοίου. Ανήσυχοι οι επιβάτες από τις πληροφορίες ότι στη γέφυρα επίκειται συμπλοκή συγκεντρώνουν σταδιακά και αθόρυβα όλα τα σωσίβια του πλοίου στην κατοχή τους. Συμπαθούν τον καπετάνιο μεν, αλλά δεν εμπιστεύονται την καλή κοινωνία των εξωνημένων και των διεφθαρμένων η οποία μπατάρει το πλοίο με τους καβγάδες της, του δίνει κλίση ανεπαισθήτως και το οδηγεί, χωρίς να το καταλαβαίνει γιατί δεν κοιτά καν προς τα εκεί (είναι απορροφημένη στη συμπλοκή της), κατευθείαν στο παγόβουνο.

Επιστρέφω στην πραγματικότητα. Δυστυχώς αυτή είναι η εικόνα της χώρας σήμερα. Έτσι έχουν τα πράγματα. Επιβαίνουμε στο ίδιο σκάφος, αλλά καθένας κοιτάζει αλλού. Νομίζουμε ότι έχουμε την πολυτέλεια της επίλυσης λογαριασμών την ώρα που ο άλλος «οπλίζει». Μακάρι να μην έχουμε επεισόδιο. Μακάρι να μη «βρούμε» σε παγόβουνο. Αλλά και το να καταστεί το σκάφος ακυβέρνητο σταδιακά, λάφυρο στα χέρια συμμοριών, πειρατών και τραμπούκων, ούτε αυτό είναι λύση. Άλλη Ελλάδα ονειρευόμαστε.

Μιράντα Ξαφά: Πρωθιερέα του νεοφιλελευθερισμού!

Και εμείς που νομίζαμε ότι είχαμε ξεμπλέξει μαζί της, να που γελαστήκαμε!

Η Μιράντα Ξαφά, η πρωθιερέα του νεοφιλελευθερισμού ξαναχτύπησε! Την είχε ανακαλύψει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και την είχε παρουσιάσει ως τον διάττοντα αστέρα της οικονομίας, πλην όμως την πλήρωσε για τα καλά με τις πρακτικές της. Και εκεί που νομίζαμε ότι έχουμε τελειώσει με τις «υπηρεσίες» της, νάσου και πάλι στο προσκήνιο.

Συνεχίζει να εμμένει στις απόψεις της όπως: «Μείωση συντάξεων, απολύσεις στο Δημόσιο, πλήρη ιδιωτικοποίηση της Υγείας, δηλώνοντας μάλιστα χαρακτηριστικά ότι: «Εγώ πιστεύω ότι δεν χρειάζονται κρατικά νοσοκομεία» κλπ.

Τώρα τα έβαλε με τους παλιούς συνταξιούχους γιατί, όπως ισχυρίζεται, οι «υψηλές συντάξεις τους πλήττουν δυσανάλογα τους νέους συνταξιούχους που πήραν σύνταξη μετά το 2016 και τους εργαζόμενους οι οποίοι καλούνται να καταβάλλουν πολύ υψηλές εισφορές , για να εισπράξουν πενιχρές συντάξεις» . Δεν μας είπε μόνο, τη δική της σύνταξη από που την παίρνει; Μάλλον από τα αφεντικά που υπηρέτησε.

Πηγαίνετε στο καλό κυρία, μπείτε και πάλι στην …τρύπα σας…. Αρκετά ….

Ο υβριστής Ερντογάν απέναντι στην Ιστορία και τα Μνημεία της!

Το Συμβούλιο της Επικρατείας της Τουρκίας σεβάστηκε το Προεδρικό Διάταγμα του 1934 του Κεμάλ και άφησε τον Ερντογάν να χειριστεί το θέμα της Αγίας Σοφίας.  Τον άφησε να εκτεθεί και να δείξει ακόμη και την βαρβαρότητά του αν τολμάει μπροστά στη διεθνή κατακραυγή. 

Γιατί άραγε τόση μανία του Ερντογάν για την Αγία Σοφία; Οι λόγοι μάλλον είναι πολλοί, σύμφωνα με αυτούς που ανιχνεύουν τη συμπεριφορά του.

Πρώτος λόγος, για να ικανοποιήσει το φανατισμό λαϊκών στρωμάτων τώρα που αντιμετωπίζει προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας του.

Δεύτερος λόγος, για να δείξει παγκοσμίως ότι αυτό είναι ηγέτης που δεν λογαριάζει κανέναν και μάχεται για το Ισλάμ, αφού  αποτελεί τον εγκυρότερο, μέχρι σήμερα, ηγετικό εκπρόσωπο και εκφραστή του νέο-οθωμανισμού, για να εξυψωθεί  σε χαλίφη. Ως εκ τούτου χρειάζεται μια νέα «ιερή πόλη», με το αντίστοιχο υπέρλαμπρο, ιστορικά και συγκινησιακά ισχυρό ιερό τέμενος, αντίστοιχο της Μάκκα αλ – Μουκαράμα (Μέκκα Σαουδικής Αραβίας).

Τρίτος λόγος, γιατί είναι καιροσκόπος υβριστής , που αδιαφορεί για τον πολιτισμό και την πανανθρώπινη κληρονομιά.

Θα το τολμήσει; Θα προχωρήσει και θα κάνει πράξη αυτό που λέγεται για αυτόν, ότι πράττει ότι αναγγέλλει ή  θα το παίξει ισορροπιστής και στην περίπτωση αυτή;

Ελληνοτουρκικός διάλογος με ποιο τρόπο; «Τον έντιμο συμβιβασμό ή την άνευ όρων παράδοση;» Οι Έλληνες δεν πρόκειται να αποδεχθούν παρόμοια διλήμματα και εκβιασμούς!

Δημήτρης Κυπριώτης                                                                                 

Το δίλημμα σε τύπο   ερωτήματος,  είναι πλέον  γνωστό και έχει παρελθόν, αφού αυτό τίθεται στους πολίτες  όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αποφασίσει να υποκύψουν σε πιέσεις εξωγενών παραγόντων. Μην ξεχνάμε ότι με «σκληρές διαπραγματεύσεις» αλλά τελικά με «έντιμο συμβιβασμό», υπογράφτηκαν και υπηρετήθηκαν πιστά 3 μνημόνια και προς χάρη αυτού του συμβιβασμού ρουφήχτηκε στην κυριολεξία το «αίμα»(μισθοί, συντάξεις, ημερομίσθια, εμπόριο, ελεύθεροι επιχειρηματίες κλπ) των Ελλήνων, αλλά  και όλων των αποθεματικών των Ταμείων και του Κράτους. Και στο τέλος τι έγινε; Η κοινωνία έκτοτε στενάζει και δεν μπορεί να βρει κανονικότητα,  κάτω από το βάρος των προβλημάτων, που τους έφεραν αυτοί οι «έντιμοι συμβιβασμοί».

Όμως δεν ήταν μόνο η οικονομία που δοκιμάστηκε από τον «έντιμο συμβιβασμό», ήταν και το Εθνικό θέμα με τα Σκόπια. Και εκεί πάλι είχαμε σκληρές  διαπραγματεύσεις που κατέληξαν σε «έντιμο συμβιβασμό», μόνο που ήταν μονόπλευρος και ετεροβαρής υπέρ των Σκοπίων, για αυτό και η ΝΔ όταν ήταν Αντιπολίτευση έλεγε ή ότι θα τον καταργούσε ή  θα τον διόρθωνε, ενώ τελευταία  ως κυβέρνηση,   κάνει ότι δεν καταλαβαίνει. Αυτή είναι μια πραγματικότητα.

Τώρα υπάρχει ένα «μαγείρεμα», από πολλές πλευρές  εσωτερικές και εξωτερικές,  για να αρχίσει ο ελληνοτουρκικός διάλογος, κάτι που έμμεσα επιβεβαίωσε και ο πρωθυπουργός  σε συνέντευξη του σε ξένο τηλεοπτικό μέσο.

Το πρόβλημα και το ερώτημα όμως παραμένουν , σε ποια βάση θα διεξαχθεί αυτός ο διάλογος, όταν από την πλευρά της Άγκυρας έχει σαφέστατα ξεκαθαριστεί ότι:

*Τα νησιά στο ανατολικό Αιγαίο και τα Δωδεκάνησα έχουν παραχωρηθεί στην Ελλάδα, υπό τον όρο της αποστρατικοποίησης τους. Από τη στιγμή όμως που η Ελλάδα έχει στρατό στα νησιά,  παραβιάζει τις συνθήκες παραχώρησης. Δηλαδή τι ζητάει η Τουρκία; Το «ξεγύμνωμα» των νησιών  και αν αυτό δεν γίνει, τότε θέτει θέμα κυριότητας για νησιά όπως: η Λέσβος, η Χίος , η Ρόδος κλπ.

*Τα νησιά, ακόμη και η Κρήτη, δεν έχουν δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα πέραν των 6 μιλίων των χωρικών τους υδάτων.

*Το ζήτημα των διευθετήσεων δεν είναι νομικό αλλά πολιτικό και οι κανόνες διεθνούς δικαίου θα πρέπει να λάβουν υπόψη  και τον συσχετισμό δύναμης μεταξύ των χωρών.

*Τίποτε δεν μπορεί να γίνει στην ανατολική Μεσόγειο ερήμην της Τουρκίας.

Πάνω όμως σε αυτές τις απαράδεκτες θέσεις της Τουρκίας, αυτό  που ακούγεται όλο και περισσότερο, έστω και ανεπίσημα, στο εσωτερικό της χώρας από τους έτοιμους ανά πάσα στιγμή να συμβιβαστούν, είναι μια αποδοχή θέσεων όπως: «Δεν μπορούμε να κάνουμε το Αιγαίο ελληνική λίμνη» ή «κανένα διεθνές δικαστήριο δεν θα αποδώσει πλήρη δικαιώματα σε ΑΟΖ στο Καστελόριζο»

Καθώς διαφαίνεται όμως, ότι αυτές οι απαράδεκτες θέσεις  και απόψεις των συμβιβασμένων,  πλησιάζουν στην αποδοχή ότι η μόνη διέξοδος είναι η αναζήτηση ενός  «έντιμου συμβιβασμού», εκφράζονται  φόβοι  ότι, η περίπτωση του συμβιβασμού που επήλθε με τον καθορισμό ΑΟΖ με την Ιταλία, που βρήκε θετική ανταπόκριση και στην πλευρά της αξιωματικής Αντιπολίτευσης,  ενδεχομένως να βρει  και εδώ μια παρόμοια διέξοδο, που όλοι όμως αντιλαμβανόμαστε πόσο οδυνηρά θα είναι για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Πατρίδας μας.

Ελπίζουμε ότι τέτοιες απαράδεκτες απόψεις δεν  πρόκειται να βρουν ανταπόκριση ώστε να καταλήξουν κάποια στιγμή σε καταστροφικές  αποφάσεις, έστω και αν όλοι οι διεθνείς παίκτες, μαζί με τους «εντός  των τειχών συμβιβασμένων»  πιέζουν για ελληνική «σύνεση» και σπρώχνουν για την «έντιμη ελληνοτουρκική συμφωνία», που στην ουσία θα είναι η άνευ όρων υποταγή της χώρας, στους όρους που βάζει η Τουρκία.