Μέρκελ και Ερντογάν σε ύποπτη συνεργασία για εκφοβισμό της Ελλάδας!

 

Σιγά και φοβηθήκαμε…..

Μεγάλη δημοσιότητα δίνεται στο δημοσίευμα της Γερμανικής εφημερίδας Die Welt, σύμφωνα με το οποίο η εφημερίδα επικαλούμενη πληροφορίες, ο Ερντογάν έδωσε εντολή σε στρατηγούς και ναυάρχους για τη βύθιση Ελληνικού πλοίου ή την  κατάρριψη αεροσκάφους.

Αξίζει όμως να θυμηθούμε και να συσχετίσουμε αυτό το δημοσίευμα με τα τελευταία λόγια της Μέρκελ στην τελευταία  σύνοδο της ΕΕ, που δήλωσε ότι «πρέπει να υποστηριχθεί η Ελλάδα σε όσα έχει δίκιο». Δηλαδή σε ποια θέματα  έχει άδικο, δεν το διευκρίνισε.

Έτσι πλανάται η δήθεν δήλωση Ερντογάν σε Γερμανικά μέσα, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή δήλωση από επίσημες πηγές της Γερμανίας και αντ΄ αυτού αφήνεται να διαρρεύσει, ότι οι στρατηγοί συνέστησαν στον Ερντογάν, να εντάξουν την ενέργεια που τους πρότεινε σε ειδικό σχέδιο και μετά τη σύμφωνη γνώμη του προχωρούν στην υλοποίηση αυτού  του σχεδίου, που περιλαμβάνει!     

1.Παρασκηνιακές συνομιλίες

2. Στρατιωτικές ασκήσεις μικρής κλίμακας

3. Στρατιωτικές ασκήσεις μεγάλης κλίμακας

4. Ρίψη  προειδοποιητικών  βολών

5. Πολεμική εμπλοκή με την βύθιση ή κατάρριψη αεροσκάφους.

Σύμφωνα με την Die Welt η Τουρκία βρίσκεται στο στάδιο 2 και στις αρχές Σεπτεμβρίου εισέρχεται το στάδιο 3 κατόπιν ασκήσεων μεγάλης κλίμακας που ανακοίνωσε βόρεια της Κύπρου.

Ας τους καλοδεχτούν λοιπόν όπως ακριβώς τους αξίζει και γνωρίζουν  οι κυβερνήτες των πολεμικών μας πλοίων με τα πληρώματα τους  και οι χειριστές των πολεμικών μας αεροσκαφών. Αν τολμήσουν δε και  διανοηθούν κάποια τυχόν αποβίβαση σε μικρονήσια ή βραχονησίδες, τότε θα τους καλοδεχτούν οι δυνάμεις του Στρατού και εκεί στις ακτές, θα υποστούν αυτό που ο Α/ΓΕΕΘΑ δήλωσε « Πρώτα θα καούν…..»

Ο ευλογημένος αυτός τόπος ... Ελλάδα

 

4500 περίπου χρόνια ιστορίας! Αμέτρητοι εισβολείς που με το πέρασμα των αιώνων προσπάθησαν να υποδουλώσουν τη χώρα αυτή. Πέρσες, Ρωμαίοι, Ούννοι, Τούρκοι, Γερμανοί και πολλοί άλλοι οι οποίοι πάντα προσπαθούσαν να κατακτήσουν και πάντα στο τέλος αντί να το πετύχουν, γίνονταν σκλάβοι του υπέροχου αυτού τόπου. Του υπέροχου αυτού λαού και του αιώνιου μεγαλείου του!

Οι κατά καιρούς προδότες, πρόθυμοι ΕΦΙΑΛΤΕΣ στο πέρας των αιώνων, δεν βοήθησαν καθόλου τους κατακτητές.

Ο λαός αυτός πάντα με το βλέμμα στο μέλλον και με την ελπίδα και την αισιοδοξία να είναι μόνιμοι σύντροφοι και σύμμαχοί του, κατάφερνε πάντα να βγαίνει νικητής.

O ευλογημένος αυτός τόπος η ΕΛΛΆΔΑ ΜΑΣ και πάλι δεν θα χαθεί. Και πάλι θα βγει νικήτρια και θα αποδείξει σε όλους ότι είναι ένας τόπος που, δικαίως, όλοι θέλουν να υποδουλώσουν, αλλά ποτέ δε θα μπορέσουν.

Η ΦΎΣΗ; Ο ΘΕΟΣ; Κάποια απόκοσμη δύναμη τέλος πάντων, ότι και αν είναι προστατεύει τον ΙΕΡΟ αυτό τόπο και δε θα τον αφήσει να χαθεί. 

Η ελπίδα θα πρέπει να επιστρέψει στην καθημερινότητά μας,  στη ΖΩΗ μας, όσο δύσκολο και να φαντάζει, επειδή όλα αυτά τα χρόνια, χρόνια μνημονίων και καθυπόταξης ακόμη και του φρονήματος, προσπάθησαν και πέτυχαν οι "πολιτικοί ταγοί" της χώρας με τη λέξη αυτή,  να εξαπατήσουν το λαό της και το κατάφεραν. Σε συνδυασμό όμως με την άσβεστη φλόγα της  Λευτεριάς, που φωλιάζει στις ψυχές των Ελλήνων,  με τη δουλειά (όσων ακόμα έχουν) και την υπομονή και  αισιοδοξία τους , οι Έλληνες και οι Ελληνίδες θα τους αιφνιδιάσουμε και θα τους καταλήξουμε  όλους, καθώς για μία ακόμα φορά Ελλάδα και Έλληνες θα ζωντανέψουν  από τις στάχτες τους . Και αυτό θα το κάνουμε ΜΟΝΟΙ μας, χωρίς μνημόνια και βοήθεια. Χωρίς προδότες. ΜΟΝΟΙ μας με τη βοήθεια μόνο της φύσης μας, της Ψυχής μας και του Ευλογημένου αυτού τόπου! Την Ελλάδα ΜΑΣ!

 

Η σειρά της παράδοσης συνεχίζεται: Μακεδονία-Ιόνιο-Αιγαίο/Ανατ. Μεσόγειος

 

Σε προηγούμενα σχετικά σχόλια γράψαμε τις βασικές και στοιχειώδης αλήθειες που προκύπτουν από τη Συμφωνία με την Αίγυπτο. Όσο περνάνε οι ημέρες και καταλαγιάζουν οι κυβερνητικές ζητωκραυγές, τόσο καλύτερα βλέπουμε την κατάσταση που εξελίσσεται στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, μετά από την υπογραφείσα Συμφωνία.

Στα Σκόπια  με τη Συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παραδώσαμε  όνομα,  γλώσσα και Εθνότητα της Μακεδονίας. Η κυβέρνηση της  ΝΔ παρέμεινε στα λόγια των ίδιων των καταγγελιών της και αποδέχθηκε το έγκλημα, όπως το χαρακτήριζε, την κακή Συμφωνία.

Στη Συμφωνία ΑΟΖ με την Ιταλία στο Ιόνιο η κυβέρνηση ΝΔ, δημιούργησε ένα νέο μοντέλο, αυτό της μερικής επήρειας των νησιών, με τις ευλογίες του ΣΥΡΙΖΑ και τα πράγματα ήρθαν στην ισοφάριση.

Στη Συμφωνία  ΑΟΖ με Αίγυπτο, η κυβέρνηση ΝΔ ξεπέρασε κάθε όριο, αφού αποδέχθηκε:

1.Μειωμένη επήρεια ΑΟΖ σε Ελληνικά νησιά, ακόμη και στο μεγαλύτερο την Κρήτη

2.Τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ, κάτι που δεν προβλέπεται στη βάση του Διεθνούς Δικαίου.(Στην πράξη αναγνωρίζονται γκρίζες ζώνες κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο

3.Εγκατάλειψη της μέσης γραμμής για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, υπερβαίνοντας την κόκκινη γραμμή όλων των κυβερνήσεων. Το επιφυλασσόμαστε για αργότερα, που δηλώνεται, παραπέμπει στη γνωστή αύξηση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ, που ποτέ δεν γίνεται.

4. Την παραπομπή στις καλένδες του εθνικού οράματος της ένωσης των ΑΟΖ Ελλάδας –Κύπρου

Έτσι με αυτόν τον τρόπο έχει ολοκληρωθεί η α΄ φάση της παράδοσης  του Αιγαίου και Ανατ. Μεσογείου , στο μέρος εκείνο που το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της θάλασσας,  αναγνωρίζει στην πατρίδα μας.

Οι διερευνητικές επαφές με την Τουρκία που θα καθορίσουν τη διαπραγμάτευση, θα δείξει αν η β’ φάση του σχεδίου θα πραγματοποιηθεί ή θα μείνει μόνο ως σενάριο ευφάνταστων Ελλήνων.

Η τμηματική Συμφωνία με την Αίγυπτο έχει εκπτώσεις, που μπορεί να κοστίσουν.

 

Δημήτρης Κυπριώτης

Η συμφωνία που υπογράφτηκε μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου  δόθηκε στη δημοσιότητα και όπως είχαμε τονίσει σε προηγούμενη ανάρτηση,  η μεν κυβέρνηση πανηγυρίζει, τα δε κόμματα προβάλλουν παρατηρήσεις, κριτική και ανησυχίες, ενώ  οι διάφοροι αναλυτές  κάνουν τις δικές τους εκτιμήσεις. Όμως όποια πλευρά και να ακούσουμε,  θα διαπιστώσουμε   ότι η Συμφωνία αφήνει ανοιχτά ζητήματα και όλοι περιμένουν την επόμενη φάση, που είναι οι λεγόμενες «διευθετήσεις» στα Ελληνοτουρκικά, για να διαπιστωθούν αν αυτά τα ζητήματα θα τις επηρεάσουν και πόσο.

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ  

Είναι αλήθεια ότι «κόπηκε» η Ρόδος σε δύο μέρη, για να ενταχθεί σε μεταγενέστερη διαπραγμάτευση, μαζί με το Καστελλόριζο, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης

Είναι αλήθεια, ότι η Κρήτη, το μεγαλύτερο ελληνικό νησί έχει μειωμένη επήρεια στη Συμφωνία και αυτό αφήνει σοβαρό προηγούμενο για τις όποιες άλλες διαπραγματεύσεις

Είναι αλήθεια ότι ο 28^ος Μεσημβρινός, που τέμνει τη Ρόδο, και  της δίνει μειωμένη επήρεια, όπως και στα νησιά της Κάσου και της Καρπάθου, αφήνοντας όλη την υπόλοιπη χάραξη ανατολικότερα μέχρι το νησιωτικό σύμπλεγμα της Μεγίστης για αργότερα.

Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει χάραξη ΑΟΖ δυτικά του 26^ου Μεσημβρινού που τέμνει εγκάρσια το νομό Λασιθίου.

Είναι αλήθεια ότι η οριοθέτηση έγινε με διαμοιρασμό της συνολικής θαλάσσιας ζώνης σε ποσοστό 56% για την Αίγυπτο και 44% για την Ελλάδα.

Είναι αλήθεια ότι τα δύο μέρη συμφώνησαν ότι στο ενδεχόμενο συμφωνίας με τρίτο μέρος θα υπάρξει συμφωνία των δύο άλλων.

Είναι αλήθεια ότι με τη Συμφωνία αυτή η Ελλάδα εγκατέλειψε ουσιαστικά την αρχή της μέσης γραμμής, που αποτελούσε πάγια ελληνική  θέση.

Αλλά είναι αλήθεια επίσης, ότι με τη Συμφωνία κλείνει μια εκκρεμότητα 15 χρόνων διαπραγματεύσεων, που πολεμούσαν να διευθετήσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις

Είναι αλήθεια ότι η Συμφωνία είναι θετική στο μέρος που ακυρώνει το τουρκολιβυκό σύμφωνο, αφού μπαίνει σφήνα σε αυτό και με αυτήν  αυξάνει η χώρα μας σημαντικά το κυριαρχικό της αποτύπωμα.

Είναι αλήθεια  ότι η Ελλάδα υλοποιεί μια στρατηγική εθνικής ολοκλήρωσης, στο μέρος που καλύπτεται από τη Συμφωνία, με κατοχύρωση του σεβασμού του διεθνούς δικαίου και της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών στο τμήμα της ανατολικής Μεσογείου.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ

Σύμφωνα με τη διαδικτυακή δήλωση του πρωθυπουργού στην «αμερικανική σκέψη» Aspen Security Forum, ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη για συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες με την Τουρκία ή την προσφυγή στη Χάγη,  τόνισε με έμφαση ότι «είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε διερευνητικές επαφές για τις θαλάσσιες ζώνες». Στο σημείο αυτό υπάρχει ένα σοβαρό ερωτηματικό αν στις θαλάσσιες ζώνες, εκτός υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, περιλαμβάνονται και χωρικά ύδατα, επειδή  εκεί ένα κράτος ασκεί απόλυτη κυριαρχία.

Στο ίδιο μήκος κύματος είναι  και οι επανειλημμένες δηλώσεις του ΥΠΕΞ Ν. Δένδια ότι «η Ελλάδα είναι έτοιμη για διάλογο στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου , του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας και των σχέσεων καλής γειτονίας»

Πιστεύουμε ότι με την  καταγραφή αυτή, χωρίς να μπαίνουμε σε περαιτέρω αναλύσεις που τις αφήνουμε στους  ειδικούς, είναι τα κύρια στοιχεία της Συμφωνίας με τα ερωτηματικά και τα ανοικτά ζητήματα  που αυτή αφήνει κατά τη γνώμη μας και που μπορεί ο καθένας να  αξιολογήσει.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Η Αντίδραση της Τουρκίας δείχνει ότι πράγματι έχει ενοχληθείς σφόδρα και έχει αιφνιδιαστεί από τη Συμφωνία. Για το λόγο αυτόν ξεκίνησε αμέσως δηλώσεις των αξιωματούχων της  αλλά και του ίδιου του Ερντογάν,  με τις οποίες  απορρίπτουν και δεν αναγνωρίζουν τη Συμφωνία και δεν θα επιτρέψουν καμία δραστηριότητα στις περιοχές αυτές. Προς επιβεβαίωσης των δηλώσεων εξέδωσε  NAVTEX, για άσκηση με πραγματικά πυρά στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Καστελλόριζου και Ρόδου στις 10 και  11 Αυγούστου.  

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η Ελλάδα μπροστά στην πραγματικότητα που δημιουργείται με την κίνηση Τουρκικών φρεγατών και την προετοιμασία σκάφους για έναρξη γεωτρήσεων, έθεσε σε κόκκινο συναγερμό τις Ένοπλες Δυνάμεις και ήδη ο Ελληνικό Στόλος βρίσκεται στο Αιγαίο.

 

 

Τι ακριβώς σημαίνει η Συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για την ΑΟΖ; Πως αντιδρά η Τουρκία;

Οι μακροχρόνιες συζητήσεις της Αθήνας με το Κάιρο για την οριοθέτηση της μεταξύ τους  ΑΟΖ τελικά κατέληξαν σήμερα σε Συμφωνία, που ανακοινώθηκε σε κοινή συνέντευξη των  υπουργών Εξωτερικών  των δύο χωρών.

Και όπως συμβαίνει σε συμφωνίες που καταλήγει η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, αρχίζουν τα προεόρτια των πανηγυρισμών, πριν ακόμα δει τη δημοσιότητα το κείμενο της Συμφωνίας.

Προφανώς και από μια πρώτη εκτίμηση, το γεγονός καταγράφεται ως θετικό, μιας και ήταν ζητούμενο για πολλά χρόνια μια Συμφωνία με την Αίγυπτο για πολλά χρόνια, που δεν ολοκληρωνόταν στη διαπραγμάτευση των ποσοστών της επήρειας των ελληνικών Νησιών και κυρίως του Καστελλόριζου.

Αυτός  είναι και ο λόγος που δεν θα προχωρήσουμε σε οριστικά συμπεράσματα πριν από τη δημοσίευση της συμφωνίας,  γιατί όπως καλά γνωρίζουμε «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες» και εδώ αυτή τη στιγμή δεν τις έχουμε.

Παρά ταύτα όμως έχουμε σοβαρές ενδείξεις για να κρατάμε επιφυλακτικότητα, για  το αν είναι συμφέρουσα η συμφωνία  για την Ελλάδα ή όχι. Και  αυτές εδράζονται στα εξής:

1.      Η Συμφωνία προβλέπει μειωμένα ποσοστά στην κατανομή της ΑΟΖ μεταξύ Κρήτης και Αιγύπτου, με την Κρήτη να συμμετέχει στην ΑΟΖ μόνο το Δυτικό της τμήμα.

2.      Η Συμφωνία αφήνει έξω από την ΑΟΖ το Καστελλόριζο, ίσως και όχι  ολόκληρη τη Ρόδο

3.      Ο 28^ος Μεσημβρινός παραμένει και πάλι στον αέρα, να δείχνει τη «διχοτόμηση» του Αιγαίου, που διεκδικεί η Τουρκία

4.      Είναι γεγονός όμως ότι, σύμφωνα με το χάρτη της Συμφωνίας, διακόπτεται το Τουρκολιβυκό Σύμφωνο.

Αυτά τα δεδομένα αν ισχύουν, είναι προφανές ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πανηγυρίζει, αφού αν υπάρχει μειωμένη επήρεια στην Κρήτη και στη Ρόδο, και το Καστελλόριζο δεν  του αναγνωρίζεται στη Συμφωνία αυτή ΑΟΖ, τότε τι θα πρέπει να υποθέσουμε και για τα άλλα μικρότερα νησιά του Αιγαίου;

Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση είναι σίγουρο ότι θα δικαιολογηθεί, έναντι των παραπάνω, ότι αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να αμφισβητηθεί το εκτός Διεθνούς Δικαίου Μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης.

Βέβαια η δικαιολογία αυτή δεν είναι και τόσο πειστική, όσο θα ήθελαν, αφού το ερώτημα που προκύπτει είναι αν δεν θα υπήρχε το ίδιο αποτέλεσμα με τη οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας -Κύπρου;

Η Τουρκία από τη δικής πλευρά πανηγυρίζει και αυτή, αφού πιστεύει ότι ανοίγει ο δρόμος για να ολοκληρώσει τη στρατηγική της στο Αιγαίο, αλλά ταυτόχρονα κηρύσσει άκυρη τη Συμφωνία και δηλώνει ότι δεν θα επιτρέψει καμία δραστηριότητα στην περιοχή αυτή. Αντιδρά με NAYTEXστην περιοχή του Καστελλόριζου και αποχωρεί από τις συνομιλίες με την Ελλάδα πριν ακόμα αρχίσουν.

Η κατάσταση στο Αιγαίο μετά τη  νηνεμία της τελευταίας εβδομάδος, φαίνεται ότι επανέρχεται στο τεταμένο σκηνικό.

 

Η πολιτική σελίδα πρέπει να αλλάξει, αφού δεν μπορεί να μας βγάλει από αδιέξοδα.

Δύσκολα βρίσκεις άνθρωπο που να είναι ευχαριστημένος με τον τρόπο που κινούνται τα πολιτικά δρώμενα στην πατρίδα  μας, τουλάχιστον την τελευταία 10 χρονη μνημονιακή περίοδο. Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται, εναλλασσόμενες μάλιστα έστω και δικομματικά, αφού έτσι δίνεται και έμφαση στη λειτουργία  της Δημοκρατίας.

Παρά ταύτα όμως,  πρόοδος που να φανερώνει και την ευημερία του λαού και της χώρας δεν παρατηρείται. Αντιθέτως, η στασιμότητα των πολιτικών και κοινωνικών πραγμάτων, χαρακτηρίζεται  από μία τελματώδη κατάσταση, που είναι και το χαρακτηριστικό των περιόδων αυτών. Και έτσι είναι απόλυτα δικαιολογημένο και το κλασσικό ερώτημα πουν βάζουν πολλοί,  το πως μπορούμε να  βγούμε από το τέλμα αυτό;

Είναι φανερό λοιπόν, ότι οφείλουμε ως λαός,  να αναζητήσουμε ένα νέο σταυροδρόμι, που να προσφέρει όμως νέες επιλογές, με χαρακτηριστικό τους γνώρισμα τη  φυγή προς τα εμπρός, επειδή  όλες οι παλιές πολιτικές συνταγές που έχουν δοκιμαστεί πρέπει να παραμεριστούν, αφού έχουν αποτύχει γιατί το μόνο που κάνουν είναι μία συνεχής  ανακύκλωση του ίδιου πολιτικού μείγματος.

Επομένως, αυτό που  χρειάζεται η χώρα και σε προέκταση οι  πολίτες της,  είναι η ολιστική προσέγγιση σε όλα τα επίπεδα, είτε είναι πολιτικά, είτε  οικονομικά, είτε  κοινωνικά. Δηλαδή, με πολύ απλά και κατανοητά λόγια, η πολιτική σελίδα όπως την έχουμε γνωρίσει πρέπει να αλλάξει, αφού δεν έχει και δεν μπορεί τίποτα καλύτερο να προσφέρει.

Τουρκικές επιδιώξεις και Γεωπολιτική πραγματικότητα.

Η γεωπολιτική είναι μια επιστήμη ή ένας τρόπος σκέψης όπου συναντούνται και συνυπάρχουν η γεωοικονομία και η γεωστρατηγική.

Με άλλα λόγια, όταν οι χαράκτες της εξωτερικής πολιτικής ενός κράτους μελετούν την αλληλεξάρτηση φυσικού περιβάλλοντος και πολιτισμικού οικοδομήματος με σκοπό την παγίωση ή την αύξηση της οικονομικής ισχύος της χώρας τους, τότε εφαρμόζουν γεωοικονομική προσέγγιση των διεθνών σχέσεων. Και όταν το ζητούμενο είναι η ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος της χώρας τους, τότε κινούνται στο πεδίο της γεωστρατηγικής. Το σύνολο αυτό των δύο προσεγγίσεων σε μια οργανική μεταξύ τους σχέση αποτελεί την γεωπολιτική.

Η γεωπολιτική ουσιαστικά είναι ένα καλό εργαλείο προκειμένου να αυξηθεί η ισχύ ενός κράτους.

Κατά την απογραφή του 1928 η Ελλάδα είχε 6.200.000 κατοίκους και η Τουρκία 13.600.000. Μόλις σε διάστημα μιας γενιάς η διαφορά αυτή διπλασιάστηκε και μετά από μια ακόμη γενιά η Ελλάδα είναι   10.691.20 ενώ η Τουρκία 83 εκατομμύρια. Η διαφορά έχει φτάσει σχεδόν το οκταπλάσιο, ενώ σύμφωνα με την Eurostat το 2080 που η Ελλάδα θα έχει 7,2 εκατομμύρια κατοίκους η Τουρκία θα είναι μια δύναμη 107,1 εκατομμυρίων κατοίκων. Η αντιστοιχία δηλαδή θα έχει φθάσει 1 προς 15 (παρόλα αυτά πρέπει να ληφθεί σοβαρά η πληθυσμιακή ανομοιογένεια, 20 εκατομμύρια Κούρδοι και 15 εκατομμύρια Αλεβήδες)   .

Την ίδια στιγμή ο μέσος όρος ηλικίας στην Ελλάδα είναι  45,5 έτη, ενώ στην Τουρκία 31,5. Είμαστε ήδη ένας γερασμένος λαός με αυξητική τάση Μ.Ο. ηλικίας, ενώ στην Τουρκία ο Μ.Ο. ηλικίας έχει καθοδικές τάσεις. Κάποτε ένας πρόεδρος της Τουρκίας, ο Τουργκούτ Οζάλ, είχε πει: «Δεν χρειάζεται να προκαλέσουμε πόλεμο με την Ελλάδα, αφού οι πληθυσμιακές εξελίξεις των δύο λαών θα επιλύσουν το Κυπριακό και το Αιγαίο».
« Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη τα ποσοτικά μεγέθη, για να επισημάνουμε τους ποιοτικούς συντελεστές, την ειδική εκείνη ατμόσφαιρα , ανησυχία, κινητικότητα και ερεθιστικότητα που δημιουργείται εκ των πραγμάτων μέσα σε μια κοινωνία, πάνω από τα μισά μέλη της οποίας είναι νεότερα των 25 ετών. Αυτή η πληθώρα διάχυτης και ακαταστάλαχτης ανθρώπινης ενέργειας ζητά να διοχετευθεί, και μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι, πέρα από ή και παράλληλα με τη στενά εννοούμενη δραστηριότητα, θα διοχετευθεί σε δραστηριότητες συναπτόμενες άμεσα ή έμμεσα με τον προσδιορισμό και την έμπρακτη προάσπιση της τουρκικής ταυτότητας και της θέσης της μέσα στον κόσμο. Μόνον εκεί όπου κοχλάζει νεανικό αίμα γεννιούνται ιδέες ικανές να κινητοποιήσουν μάζες, όσο «πρωτόγονες» κι αν φαίνονται οι ιδέες αυτές στα μάτια δημογραφικά φθινόντων γειτόνων εκλεπτυσμένων από την ξαφνική ευζωία ή διανοουμένων που εξ επαγγέλματος παράγουν ιδεολογίες του ειρηνιστικού ευδαιμονισμού υπό τις διαφορετικότερες μορφές»[1]
Η οικονομία της Τουρκίας (παρά τα όποια προβλήματα στην παρούσα φάση), ενώ ήταν σχετικά συγκρίσιμη με την Ελληνική το 2002,  το ΑΕΠ της Τουρκίας έφθανε μόλις τα 232,7 δις δολάρια σε σύγκριση με το ελληνικό ΑΕΠ που βρισκόταν στα 155 δις δολάρια, το 2014 το τουρκικό ΑΕΠ έφθασε τα 800 δις δολάρια σε αντίθεση με τα 182$ του ελληνικού.
Η Βαριά βιομηχανία της Τουρκίας γνωρίζει πρωτοφανή άνθηση με παράλληλη ανάπτυξη στον πρωτογενή αλλά και στον δευτερογενή τομέα, ενώ στην Ελλάδα επήλθε πλήρης αποβιομηχανοποίηση με ταυτόχρονη συρρίκνωση του πρωτογενούς αλλά και δευτερογενούς τομέα.
Τα πρωτοπόρα ελληνικά ναυπηγεία απαξιώθηκαν, σε αντίθεση με την άνθηση των τουρκικών. Η κρατικοδίαιτη πολεμική βιομηχανία της Ελλάδας εξαφανίστηκε με αποτέλεσμα να εισάγουμε ακόμη και είδη στρατιωτικού ρουχισμού made in Turkish, σε αντίθεση με την Τουρκία που έφθασε σε σημείο να κατασκευάζει σχεδόν το 70% του εξοπλισμού της και να εισάγει πολύτιμο συνάλλαγμα από πωλήσεις οπλικών συστημάτων (ελικόπτερα, άρματα κλπ) σε άλλες χώρες δημιουργώντας ταυτόχρονα πολιτικοστρατιωτικές   συμμαχίες . Καθόσον άλλη βαρύτητα έχει στις διεθνείς σχέσεις, να εισάγεις συνάλλαγμα από εξαγωγές στρατιωτικού υλικού και άλλη από ροδάκινα και ντομάτες.
Τα τουρκικά πανεπιστήμια σφύζουν από ζωή και παράγουν γνώσεις που διαχέονται στην τουρκική οικονομία και παραγωγή, σε αντίθεση με τα δικά μας που σέρνονται και προσπαθούν να προσπορισθούν πόρους από διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα προς όφελος των «λειτουργών» τους.
Είμαστε ένα κράτος που φθίνει δημογραφικά και οικονομικά, σε αντίθεση με την Τουρκία που αναπτύσσεται και επιζητεί την ανάπτυξη του ζωτικού της χώρου. Οι γαλάζιες πατρίδες και τα σύνορα της καρδιάς, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η φυσική εξέλιξη της ακμής της σε έναν κόσμο όπου τα σύνορα είναι προσωρινά στην φυσική κίνηση των κρατών.
Η Τουρκία στερούμενη υδρογονανθράκων αναζητεί ενεργειακούς πόρους προκειμένου να συντηρήσει την ενεργοβόρα βαριά βιομηχανία της και να συμβάλει περαιτέρω στην οικονομική ανάπτυξη της. Είτε με Ερντογάν  είτε με Κεμαλιστές  πρέπει να ξεδιψάσει ενεργειακά και εκεί θα την βρούμε μπροστά μας.
Το Τορκολιβυκό σύμφωνο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο φερετζές της νομιμοποίησης, αρπαγής των υδρογονανθράκων του ελληνισμού ( Ελλάδας- Κύπρου).

Η επίκληση του διεθνούς δικαίου εκ μέρους μας, ουδεμία ισχύ έχει στην πράξη παρά μόνον εάν έχουμε ισχυρές ή τουλάχιστον ισοδύναμες ένοπλες δυνάμεις με την Τουρκία  (ο Τσόρτσιλ είχε πει καλό το διεθνές Δίκαιο,  εάν ταυτόχρονα έχεις και στρατιωτική ισχύ να το υπερασπίσεις).

Τα πολυάριθμα ψηφίσματα του ΟΗΕ περί απομάκρυνσης των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων στην Κύπρο, ουδόλως επηρέασαν την Τουρκική   εξωτερική πολιτική, αλλά ορέγεται και την υπόλοιπη Κύπρο διεξάγοντας έρευνες εντός της Κυπριακής ΑΟΖ. Όσο για την Ελλάδα λησμονεί ότι είναι εγγυήτρια δύναμης και προσπαθεί κρυπτόμενη  ως στρουθοκάμηλος να μας πείσει ότι ασκεί σώφρον εξωτερική πολιτική. «Το δε σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα»[2] ή νεοελληνιστί «Η σύνεση είναι το πρόσχημα του άνανδρου».

Η επικράτηση του ισχυρότερου σύμφωνα με την θεωρία του Νίτσε, δεν είναι τίποτε άλλο από την Θουκυδίδειο  λογική, όπου ο ισχυρότερος θα πάρει ότι του επιτρέπει η ισχύς του, ο δε  αδύναμος θα παραχωρήσει ότι του επιβάλει η αδυναμία του.

Οι συνεχείς ανακατατάξεις συνόρων σε παγκόσμια κλίμακα αποδεικνύουν την ρευστότητα των συνόρων. Ας μην κρυβόμαστε πλέον, δεν είναι δυνατόν το ελληνικό κράτος να μοιράζει δισεκατομμύρια ευρώ για αναδρομικά ενώ την ίδια στιγμή έχει αεροπλάνα καθηλωμένα και οπλιτικά συστήματα σε αχρηστία ένεκα έλλειψης ανταλλακτικών.

Η ενδοτικότητα της πολιτικής ελίτ με την ταυτόχρονη δημιουργία τρίτης φάλαγγας ενδοτισμού των μέσων μαζικής ενημέρωσης αλλά και πολλών ακαδημαϊκών, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που μας οδηγεί σε εθνικό ακρωτηριασμό.

Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις ακόμη και τώρα κρατούν. Ενισχύστε της και απομακρύνετε το κλήμα ηττοπάθειας που έχει καλλιεργηθεί στον ελληνικό λαό.

Οι απαιτήσεις της Τουρκίας δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν όσες υποχωρήσεις και αν κάνει η ελληνική πολιτική ελίτ μαζί με τους κολαούζους της, καθόσον καθημερινά η Τουρκία προσθέτει νέες απαιτήσεις.

Κινδυνεύουμε να χάσουμε το Αιγαίο και την Μεσόγειο ένεκα τουρκικής χρησικτησίας χάριν του ελληνικού ενδοτισμού.

Η προσφυγή μας στα διεθνή φόρα αλλά και στην Ευρωπαϊκή ένωση με ταυτόχρονη  εξασθένηση των ενόπλων δυνάμεων μας, είναι η μεταμφιεσμένη επιθυμία του ευδαιμονισμού ενός γερασμένου και μαλθακού λαού  , άλλοι να μας ταΐζουν και άλλοι να φυλάνε τα σύνορα μας.

Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας προς πάσα κατεύθυνση (Λιβύη- Ιράκ-Αρμενία-Υεμένη-Ελλάδα-Κύπρος) διέπεται από τον γεωπολιτικό κανόνα ότι η έκταση των συνόρων ενός κράτους είναι μια αντανάκλαση της υγείας του έθνους. Όσο για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης  δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ότι τα   σύνορα είναι προσωρινά στην φυσική κίνηση των κρατών.

Το τουρκολιβυκό μνημόνιο και επιθυμία προσπορισμού των υδρογονανθράκων του ελληνισμού (Ελλάδα-Κύπρος), δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ζωώδη επιθυμία της Τουρκίας  να ξεδιψάσει ενεργειακά την ταχέως αναπτυσσόμενη βιομηχανία της, η οποία προς το παρών εξαρτάται από εισαγωγές από την Ρωσία, γνωρίζοντας ότι είναι μια ευκαιριακή συμμαχία και δεν δύναται να στηρίζεται σε αυτή. Η γεωγραφία και η ιστορία έχουν δικάσει την Ρωσία και την Τουρκία να αλληλοσυγκρούονται και ως εκ τούτου παρά τις όποιες ευκαιριακές συγκλήσεις γνωρίζουν ότι σύντομα θα έρθουν σε αντιπαράθεση.

Στη ζωή, λέει ο Νίτσε, υπάρχουν οι δυνατοί και οι υποταγμένοι, η διάκριση των αγαθών και των πράξεων είναι προϊόν ηθικού εκμαυλισμού. Ο άνθρωπος πρέπει να επιστρέψει στην αρχέγονη κατάσταση, όπου αρετή είναι η δύναμη. Αυτό και εφαρμόζει η Τουρκία έναντι της Ελλάδας η οποία με τις συνεχείς υποχωρήσεις και τον ενδοτισμό της κινδυνεύει να υποστεί τις συνέπειες του αδήριτου νόμου της εξέλιξης όπου το παιχνίδι είναι σκληρό και ο πλέον αδύναμος θα υποστεί τις συνέπειες.

Η  εύρεση υδρογονανθράκων  στην ευρύτερη περιοχή του ελληνισμού (Ελλάδα-Κύπρος) σε μια περίοδο όπου όλα επαναπροσδιορίζονται γεωπολιτικά, η χώρα βρίσκεται στη χειρότερη οικονομική και πολιτική κατάσταση με καταλυτικές συνέπειες στο κύρος και την ισχύ της.

Η διαχείριση των υδρογονανθράκων προϋποθέτει υψηλή γνώση γεωπολιτικής με ταυτόχρονη προβολή ισχύος και επίδειξη δύναμης για την αποτελεσματική αντιμετώπιση διψώντων ενεργειακά γειτόνων , διαφορετικά όποιος δεν έχει τα παραπάνω προσόντα, γίνεται έρμαιο και απλός κομπάρσος στο γεωπολιτικό παίγνιο στην καλύτερη περίπτωση, ενώ δεν αποκλείεται και ο εθνικός  ακρωτηριασμός[3].

Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις παρά τα όποια προβλήματα, διαθέτουν την ισχύ του πυρός αλλά και την βούληση να διασφαλίσουν τα ελληνικά συμφέροντα. Το πρόβλημα είναι η πολιτική ελίτ της χώρας μας με τους κολαούζους της, οι οποίοι έχουν καλλιεργήσει κλήμα ηττοπάθειας στον ελληνικό λαό(και τι θέλετε να κάνουμε πόλεμο;), οι οποίοι με τις συνεχείς υποχωρήσεις τους και την μυστική διπλωματία, μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην συνδιαχείριση  του Αιγαίου-Μεσογείου.

Οι μετριότητες και ανθυπομετριότητες που συναπαρτίζουν τον ελληνικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και βάθους και ίσως καταρρεύσουν μπροστά στην μεγάλη απόφαση  να διεξάγουν ένα πόλεμο.

Γιατί εάν ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, ποιος πόλεμος μπορεί να αποτελέσει την συνέχεια μιας σπασμωδικής ενδοτικής πολιτικής η οποία έχει ήδη παραχωρήσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας πριν ακόμη ξεκινήσουν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο πεδίο της μάχης .

Κοζάνη 3/8/20

Νίκος Καρατουλιώτης Υποστράτηγος Ε.Α.

 

---

[1] Θεωρία πολέμου, Παναγιώτης Κονδύλης.

[2] Θουκιδίδης

[3] Γεωπολιτική σκακιέρα, Νίκος Καρατουλιώτης